همیشه تصورم این بوده که باید حتما یه حرف خاصی داشته باشم که پست بذارم یا اتفاق خاصی افتاده باشه یا یه همچین چیزایی. ولی امروز نشستم با خودم حرف زدم، دیدم هدف من از وبلاگ نوشتن این نبوده. اینجا قرار بود جایی باشه که هری خط‌خطیاش رو نگه میداره تا بعدا اگه زنده بود بیاد و ببینه بهش چه‌جوری میگذشته نه اینکه یه ماه یه بار یه چیزی بنویسه و بره.
پس، ازین به بعد بیشتر خواهم نوشت، شاید خیلی بیشتر الان. تا بمونه برای سال‌های بعد. سال‌هایی که امیدوارم خیلی بهتر از امسال باشه. شاید حتی اون طوری که یاس میگه:
همه چی مثل قبل، خوبِ خوب میشه و غما دور میشن و دلامون، نزدیکتر از قبل به هم! :)
